Restorve: października 2013

wtorek, 29 października 2013

poniedziałek, 28 października 2013

niedziela, 27 października 2013

Najlepsza Zupa Dyniowa

ZUPA DYNIOWA

SKŁADNIKI:

1 litr bulionu warzywnego

1 mała lub średnia dynia

2-3 ząbki czosnku

grzanki

przyprawy do smaku (sól, pieprz)

Dzisiaj chciałabym się z Wami podzielić bardzo prostym przepisem, na wyżej wymienioną zupę, który dostałam od mojego brata (Bartosz pozdrawiam! :D).
Niezbędny jest bulion warzywny- ja gotuję na dużej ilości warzyw, ale możecie równie dobrze zrobić go na samej kostce rosołowej, w zależności od tego kto co lubi :)

Bulion doprawiam do smaku.

Następnym krokiem jest przygotowanie dyni, którą cienko obieram ze skórki, ze środka wybieram pestki, a miąższ kroję w kostkę (ok. 1 cm). Pokrojoną dynię wrzucam na patelnię, podlewam małą ilością wody żeby zmiękła (można dodać łyżeczkę masła), dodaję zmiażdżone ząbki czosnku, lekko solę i podduszoną wrzucam do garnka z przygotowanym bulionem (bulion jest bez warzyw, zostawiam tylko marchew). Całość miksuję blenderem, dodaję jedną łyżkę śmietany i odstawiam na moment do zagotowania.

Zupę podaję z grzankami- jeśli nie chcecie kupować gotowych, można je przyrządzić samodzielnie w domu z kromek białego chleba, krojąc w kostkę i podpiekając na patelni aż do zarumienienia:)

Zupa jest kremowa i pyszna!

Smacznego:)

czwartek, 17 października 2013

Kasia Dereń - Nie ma kraju (Czwórka - tuwiMiasto) - KLIP!

To piękne wykonanie chodziło po mojej głowie od tygodnia, kiedy pierwszy raz usłyszałam go w radio jadąc na zakupy bardzo mnie poruszyło, dopiero dzisiaj udało mi się odnaleźć Kasię Dereń i jej niepowtarzalny głos w utworze Juliana Tuwima.

Cóż mogę dodać... po prostu uwielbiam i polecam każdemu bo warto przesłuchać:)

Nie ma kraju...

Nie ma kraju, skąd nie będę tęsknił
Do dawnych, szarych ulic.
Złamie się w żałości każdy krzyk zwycięski,
We wszystkim dawność się rozczuli.

Nie ma ziemi, na której bym spoczął
Bez szarego dawnego wspomnienia.
Wszędzie, wszędzie moim oczom
Jedno jest do patrzenia.

Nic mnie, nic nie uspokoi,
Nic w porywie już nie zatrzyma.
Wiecznie otworem nade mną stoi
Niebo – ziemia moja rodzima.

Nie pomogą żadne podróże,
Ani tłumy, ani oceany,
Modlę się na ulicach coraz dłużej,
Zapatrzony, zasłuchany.

Nie pomogą najprzedziwniejsze słowa,
Ani hymny dzikie, ani szalone gonitwy.
Cokolwiek będzie – przyjdą znowu
Stare, codzienne modlitwy.

Wołam, wołam, dłonie w rozpaczy łamię,
Boże! Wysłuchaj! Błyśnij w niebie mieczem!
A On – tam, na ulicy, czeka na mnie:
Mój znajomy, szary, prosty człowieczek.

Julian Tuwim

Z tomiku Wiosny i jesienie (1954)

source: lodzkieczyta.pl